|  E 
            nd’azis aju ‘ois de piularecantendemi sas gioias de sa vida
 e aju n’azis de mi consolare
 ponzendemi dultzura in sa ferida.
 
 Cagliade chi tant’’eo no bos asculto
 mudas, puzones fizas de s’aranu
 ca dai meda tantu no esulto
 ch’in coro apo dolore fittianu.
 
 Ite mi cantas tue columbina
 cun tonu tantu triste e isconsoladu
 no l’ischis chi m’ammentas Catherina
 chi fit s’amore meu appena nadu.
 
 E tue chi mi cantas furfurarzu
 cun insistenscia in cussu fumajolu
 all’ischis chi su mundu est faulalzu
 chi pius de cuntentesa ti dat dolu.
 
 Pro chie cantas tue cardeglina
 bolende in cussas tancas in fiore
 cun sa cumpanza tua sempre ighìna
 a ciulos de gioia e de amore.
 
 Ite mi cantas tue rusignolu
 in custa notte de lughent’’eranu
 no l’ischis chi pius no pesat bolu
 sa ch’istringhiat forte custa manu.
 
 E bois, cuccu, istria e tzurulia
 chi funestu mi cantades s’ammentu
 de un’iscampiu de sa vida mia
 ch’in una tumba ch’at giuttu s’eventu.
 
 Issa fit fiza de s’estremu norte
 prenda dechida de sa Finlandia
 a seigh’annos l’incontreit sa morte
 Cun issa mi morzeit ‘onzi poesia.
 
  
            Poesia dell’anno Quartu  |