Dae su Redentore
di Costantino Longu

De s’Ortobene in sa chima pedrosa
sò a sos pèse de su Redentore
pregandelu cun boghe piedosa:

Tue chi ses divinu protettore
de custa terra nostra isventurada,
isculta custas boghes de dolore.

Da’ una minoranzia isbandada,
cust’ isola, chi fit mama d’ eroes,
est oe male ida e diffamada.

Proite, Deus meu, non ti moes
e subra dogni oscurada cussenzia
sa lughe de sa vida non pioes?

Non bides cantos, cun indifferenzia,
sas palas sunu dende a cust’ altura
pro abbrazzare sa delinquenzia?

De sas legges terrenas no an paura,
tota sa zente onesta chi tribagliada
in su dovere suo no est segura.

S’ assassinu su tiru no isbagliada;
calicunu chi bidet sos delittos,
terrorizzadu, miseru, si cagliada.

Cattigados sos civiles dirittos,
pro los sanare sos males presentes
non balen né discursos né iscrittos.

Cun orgogliu faghides sos balentes
cando cun dun’ istrazzu bos cuades
sas faccias bruttas de delinquentes!

Bois sa terra non la preparades
pro sos semenes bonos in s’ attunzu,
solu terror’ e morte semenades.

Cand’ istrinta giughides in su punzu
s’ arma, pro causare prantu e luttos,
sos oios alziade a custu brunzu;

ismentigande sos istintos bruttos,
faghide chi sos bostros pensamentos
sian de paghe e de amore alluttos.

Motivos non diedas de lamentos,
d’ attitidos d’ isposas e de mamas:
santos faghide sos proponimentos.

Bois pastores, ghiade sas bamas,
murghide latte meda in sos abriles
de criminales senz’ aer sas famas;

sian che in s’ antigu sos cuiles,
asilu de onestos passizeris
non cuadinas de omines viles.

Bois massaggios, torra volonteris
sa terra tribagliade che in s’ antigu,
dende faina a sos mastros ferreris;

ognunu siat de su campu amigu,
cun sa falche aspriada ognunu messet
sos mannuggios de indeoradu trigu.

Ognunu a su tribagliu s’ interesset,
custa unda de odiu e de vinditta
de improvvisu in Sardigna zesset.

Siat dogni fadiga beneitta,
vittima innozzente nemos ruada
frittu cadavere in sa terra fritta.

Su bandidu ch’ in sa perca si cuada,
a sa soziedade si redimada:
solu a bideas bonas si reduada.

Su riccu siat liberu e non timada,
cando essit, de ruer’ in farrancas
de su ladru, chi su “Frimmu!” l’ intimada.

Sos miliones chi at in sas bancas
nde los boghet a fora e los impreede
pro mezorare cunzados e tancas.

In s’ idatone s’ omine peleede,
ue b’ at como ispinas e ruos
calcu ‘e laore bi siat su sede.

Oh Redentore! Totu a sos pès tuos
s’ imbenugen sos fizos de Sardigna,
onzunu fettat sos propositos suos

de render custa terra pius digna!