| Sa 
            pedra ‘e s’arzoladi Costantino Longu
 Pedr' 'e arzola in su tempus antigue chissà cantu in custu pamentu,
 tirada da' su giuo a passu lentu,
 nd'as triuladu de orzu e de trigu.
 S'iscreviada faghiat azigus'ispiga a su tou movimentu,
 de pistare li eniat s'obbligu.
 Prus de una nd'as fattu inghiriadain sos tempos chi passados che sunu:
 troppu a su massaggiu ses servida.
 Como ses a un'oru fuliadasenza nde tenner calculu perunu
 ca da' sa trebbia ses sostituida.
 |