S’impresa romana
di Costantino Longu

1

Certu chi no est una cosa bella
ma de isfruttamentu dat signales,
a bidere cun duos maniales
unu capisquadra a sentinella;
inoghe non che nd’ at zente ribella,
semus a su dovere puntuales,
bastante a su tribagliu abituados
pius de cussos ch’ istana ficcados.

2

Pro cale culpa e pro cale dirittu
semus nois a unchinu e chie reos?
De gai trattaian sos ebreos
fattende sas piramides d’ Egittu.
Cando mai tenimos su meritu
de nos trattar’ in modos goi feos?
Est meraculu chi pro peus pena
a su pè non nos ponen sa cadena!

3

Cust’ impresa romana in terra sarda
veramente progressu nd’ est faghinde,
sos caposisquadras sun bessinde
che-i su cugumeddu in notte carda;
sos chi sun pius lestros, sa pilarda
si la sunu tra issos dividinde
e a sos calmos chi non si manizana
calicuna manzada nde coizana.

4

Est cust’ impresa cummittinde abusu,
si poi si nde pentit est invanu,
totu su rifiutu ‘e Campidanu
nde l’ an pigadu a su cabu ‘e susu;
caligunu chi est de mente ottusu
mi l’ ana postu a fagher s’ iscrivanu:
cand’ a marcare si ponet in presse
finas sa pinna leat a s’ imbesse.

5

In dogni uffiziu, in dogni cantieri,
in troppu a cumandare sunu prontos
e caligunu de sos pius tontos
andat a fagher de ingegnieri;
b’ at in Casteddu unu ragionieri
chi no acchippit a fagher sos contos,
poi si mustrat covardu covardu
cando a pagare pigat in ritardu.