Fit istiu
di Costantino Longu

Fit istiu, si sole luminosu
brillaiat, fit calma s'atmosfera,
sol'una frina suave e lezera
tiraiat in modu deiziosu;

d'improvvisu s'orizzonte iscurosu
resu l'at una nue passizera
e unu lampu iscpaccheit s'aera
segundande su tronu ispventosu.

A tale tronu, tue, impaorida
curta ses a ue deo frimmu
de sa tempesta istao in riparu:

cando scculz'a mie ti ses bida,
in cuss'istante dadu mi as su primmu
abbrazzu, chi mi restat tantu caru.