| Est 
            beranu, sas aeras serenasmitigad’ ‘e s’ jerru an sos rigores;
 baggianeddas collinde sos fiores
 cantan cun innozentes cantilenas
 peri sas baddes chi sunu 
            pienas de incantu e de varios colores.
 In sas cussorzas ghian sos pastores
 sas bamas chi si moen lenas lenas;
 ebbas mannas, puddedros 
            e anniggiossun tranquillamente pasculande
 de sa tanca in sos friscos baddiggios:
 cun lusingheros muilos 
            giamandesunu puru sas baccas a sos biggios,
 chi sun in mesu s’ erba ischertiande.
 ==== Sas tempestas d’ 
            jerru sun finidas,sas furias d’ Eolu sunu mudas,
 umanidade cuntenta saludas
 custas dies serenas preferidas.
 Torra de irde mantu sun 
            bestidassas piantas chi fin tristas e nudas:
 bi nd’ at chi mustran sas fruttas minudas,
 atteras sunu ancora fioridas.
 S’ intendet da’ 
            sa vicina forestasu cantigu de totu sos puzones,
 su murmurare pasidu ‘e sas frinas;
 dae sas primmas oras mattutinasest tota sa natura estid’ a festa:
 custa, reina est de sas istagiones.
 |