|   Dotada 
            fis de bonos sentimentos, 
            esemplare de mama santa e pia; 
            de domo s’ ornamentu, lughe e ghia 
            e alliviu a sos nostros patimentos. 
          Umile fisti, de raros talentos 
            morta tue est morta ogni allegria; 
            ammentandenos de cando fis bia 
            rimpianghimos sos caros momentos. 
          Immersos in su dolu pius profundu, 
            affligidos cun penas e fastizos 
            restamos pianghinde derelittos: 
          oe, ca prusu non ses in su mundu, 
            supportana sos tuos caros fizos 
            amaras penas in custos abìtos. 
          ========== 
           De te, mama, su caru sembiante 
            est imprimidu in custu coro meu; 
            dae cando ses morta, cun anneu 
            deo vivinde sò a dogn’ istante. 
          Umile tue fis, chi sa penante 
            mia vida mudaist’ in recreu; 
            ahi! ite colpu terribil’ e feu 
            rezzid’ apo in su fatale istante. 
          Ite pena terribile chi est custa, 
            a mi bider, meschinu, tot’ in duna 
            ruttu in sa disaura pius gravosa: 
          osservo chi sa sorte est tropp’ ingiusta, 
            suspiro pro sa mia disfortuna, 
            affligidu ca mama est posta in losa. 
          Bolotana 1929  |