Vida trancuiglia
di Renzo Rosa

Po poder fagher vida trancuiglia
Apo decisu, e mi so cogiadu
Pensande ‘e mi fagher sa famiglia

Sas primmas dies fui tottu coccoladu
Servidu a mesa carrigu ‘e attenziones
Fin’in su pensamentu rispettadu

E capitait in tantas occasiones
chi mi narait seria e suttumissa
“ses tue chi portas sos calzones

paris mos amos fatu sa prommissa
a denanti e su predi e cantu duro
in custa vida ap’esser semper issa”

deo puru l’ia nadu “ti lu giuro
soe poberu ma tribagliadore
e chi ti tratto bene, t’assiguro,

ma ti domando solu unu favore
de tenner in ordine su logu
gasi amos a tenner, paghe e amore”

a s’incuminzu fuit tott’unu giogu
e a su sero primm’e mos colcare
naramis contos a color’a fogu

poi at cuminzadu a s’infadare
nandemi “est sa solita cantone
istracca, nde so de chistionare,

so deo puru umana una pessone
e si bene mi chers veramente
comporami sa televisione”

deo su maccu, l’apo post’in mente
cun sacrificiu l’apo comporada
po esser’uguale a tanta zente

ma po aer a issa cuntentada
da cando apo leadu cuss’ogettu
po me sa tristura est cuminzada

su notte non drommo prus in lettu
cus’arga ‘e cosa ch’est semper accesa
m’at leadu ‘e sa femina s’affetu

est a bier, però sa cantentesa
de issa chi si biet ogni programma
mancari nudda b’eppet, in sa mesa

e in sa giminera sa fiamma
da tantu tempus non bi lughet prusu
chi po la ier ando a domo ‘e Mamma

appenas cogiadu mi fui illusu
de viver bene, ma cuss’invenzione
mi c’at bogadu quasi fora ‘e usu

“leade su mobile Aiazzone”
Narat unu tipu, in sa cascietta
“curride ca est un’occasione”

e deo in mesa sezzidu a s’isetta
cun su famene a coddos, disperadu
disizzo unu pagu ‘e brou ‘e petta

ciappo un’uccone de pane tostadu
a forza ‘e chilcare, e mesa acciuga
gai s’istogomo enit consoladu

“pappade pudditos vallespluga
-s’intendet torra- e po sa digestione
cussizzo dae coro custa pruga,

poi b’est custa marca de sabone
chi assiguramos nessi po unu mese
ilbianchit e pulit sa pessone

sos pannolinos po su suor’e pese
chi faghen luminosas sas ungreddas
mo nde pagades, unu dogni trese

e custa crema contro sas fruscheddas
rendet sas manos bellas e pulidas
bastat de non toccare sas padeddas”

ma deo chi non pappo da tres chidas
so illanzidu nessi ‘e sette chilos
ca tottu sas provistas sun finidas

sa domo mia paret unu silos
prena de detersivos colorados
de cremas e isciampos po sos pilos

sos pantalones tottu istampolados
paris cun calzas brutas e magliettas
in s’apposentu sun ammuntonados

e fin’in sas zonas prus segretas
de camera ‘e lettu ad assetiadu
paccos con frorizzadas etichettas

so semper de prus isconsoladu
non besso da e domo e po campare
mi bastat una tazza e brou ‘e dadu

e si mi so decisu a bos contare
cust’istoria, b’at unu motivu
non bi la fatto prus a continuare

non potto pappare detersivu
ne cremas de bellesa ne pomatas
e su sabone puru, m’est nocivu

c’apo finidu finas sas tramatas
ma de sa cosa chi issa at comporadu
b’at de pagare nessi chentu ratas

po cussu deris tott’arrennegadu
li narzo “leamos una decisione
no est po custu chi t’ap isposadu

cheres a mie o sa televisione?
Abbaidandela in ogios.. li domando
No mi rispondet, ma a s’espressione

Paret chi sie deo su chi mich’ando!”

Primo Premio al Concoso Antoni Piludu Scano Montiferro 1985