Urulu de impuddu
di Stefano Arru

Oe apo su coro cuadu
in sos pentorzos de s’amina
e isciau de bisos truvo
in su desertu costumadu
de sa terra istimada mia,
peri chessas e iscareu,
chena mira, a pessighire
pessos infartados e ispidinos.

Presoneri so de ispinas
in chiliru de dolima binchidu
dae sa furria fort’ ‘e su ‘entu,
sende chi nues de chegina
pioent in sa ment’istasida
e sa lantiedda inchesa
tzachiddende caente morit.

De s’amina in sos carrarzos
frimmadi, Segnore; iscantzella
tribbulias e peleas
cun su sambene ispartu in rughe,
sagrifitziu sublime.
Intende su tichirriu chi pigat
a Tie che bolu de alas
perdidu in sas camineras
de su ‘idrigu mundu fritu.

Est urulu de impudu
chi sa marea de sa truma
biu no aiat interradu,
ma faladu cun boghe de tronu
atogat in sa fogh’ ‘e su riu
e s’isperdet sen’ intumbu
in fundu a su mar’ ‘e sa vida.

E cun Tegus mudo s’andera
cara a sa sorte mia
pro assaborare sa fita mia de amore…


Menzione d’onore al “Premio Iglesias 2011”