Una ‘oghe a s’impuddile
de Angelo Maria Ardu

Una ‘oghe; unu tronu a s’impuddile
gelat su samben che trummenta ‘e nie;
a manu in conca a curzu a su giannile
nde segat su mudore de sa die.

Sa ‘oghe sighit dae buca in buca
da domo in domo in totu s’ighinadu,
e curret lestra che filu in sa ruca
a tesser telas de malassortadu.

Cumintzat s’anda e torra ‘e sos amigos
cun sos parentes pro dare cunfortu,
si faghet gai de tempos antigos
si pro disgrascia bi sutzedit mortu,

peus si lassat sos fizos minores
e unu fedu chi b’est in arrivu,
ma sa sorte pro bi ponner dolores:
de lu connoscher, su babu nd’est brivu.

S’iscena pius crùa e dolorosa
est cando a domo su mortu nde l’atin,
sa lagrima nde calat lastimosa
da sos chizos chi su dolore patin.

Una cantone trista e atonada
Nde sighit cussu atìdu penosu,
s’ultimu cantu che disisperada
de chie in s’altare fut s’isposu.

Unu tocu ‘e campana a repentinu
avisat solu chi bènnid’est s’ora
de lu ghiare in oros de caminu
ue lompet a s’ultima dimora.

E una ‘etza istraca e consumida
cando bidet serrendeli sa cascia
apretat su piantu a pilisortu
ca prus dare non li podet sa vida;
Murmutat un’apena a boghe bascia:
“Puite fizu meu t’ana mortu”…

Terzo classificato Sezione Principale “Armando Pira”: Poesia in Rima aTema Libero - Premiu 'e Poesia Sarda Armando Pira - Nuoro 2017