Una barraca in is ogus
de Vincenzo Pisanu

(Totu cussu chi si portaus aintru)

Una barraca in is ogus
e unu padenti trochillau in sa menti,
unu biaxi conca a s'infiniu
attress'e moris e moris de ispantu.

Ci olint biaxis longus
po essi' cantu hiaus a bolli,
a circai po tempus e tempus
in bias chi nci lompint attesu
paùsus, chene attoppai temporadas.

Cantu bortas is nuis, passant
abellu aintr'e su giardinu segretu…

Prus a fundu de sa cresuri
est durciori a intendi ca esistis,
ascurtai is boxis acuadas
in s'arretumbu 'e is isteddus nidus,
e a ddus sighìri
in su bisu di andai attesu
e in su camminu a si firmai vetti
po pasiai pagu pagu
a pustis scampiau,
candu su fumu svanessit
in su fumaiolu, conc'a celu.

S'incantu de murriadroxu
s'agatat fattufattu solus solus.
Dognunu de nosu, in viaggiu,
affungat ancora sa castiàda
aintr'e is tocchidus
de milla luxis, a scoccai
prus a inguddeni in fundu, sprigàda,
una barraca in is ogus
e unu padenti trochillau in sa menti.