Tremet sa terra
de Augusto Piras

Tzedin sas ancas moddes d’iscramentu,
rundan sos penzamentos trebogliados
in mesu ‘e sos matones adorados
de cussu ch’’eris fut s’acorru meu.
Tando m’abratzo a su ch’abbarrat reu
Pro mi buscare olminas d’ausentu.

In custa note ‘e dannu e inchizida,
cun sas ungias trapadas da s’afannu,
frantos sos mios, chi no tenzan dannu,
boltulo totu e che cane rundanu
chilco ogni cosa chi m’aparet manu
a m’acansare s’anima ilmarrida,

Unu letratu b’at suta unu truncu
sun jaju e jaja in su carru ‘e su trigu;
lampos mi nd’atit de tempus antigu:
sa pitzinnia, sos giogos, s’alzola
sa festa manna, s’’innenna, s’iscola
sos primos basos tremende che juncu…

Cussu isasciadu mi paret su letu
chi tantas oras m’at dadu ‘e reposu,
meros mamentos d’amore e de gosu
cando su note acultzu a s’amorada
arrigionende ‘e sa die colada,
nos carignimis in undas de afetu.

Nudda mi restat como pro s’ammentu
totu est in fumu, segadu, derrutu;
su coro istracu s’est bestidu a lutu,
paret su tempus si frimmet timinde
pro tristas dies chi nde sunt beninde
de disconsolu, fadiga e turmentu.

Ma comente s’assutat su piantu
Frinas lizeras si pesan in bolu;
issas mi naran chi non soe solu
ca b’est s’ispera chi allughet sas vias
est che-i su sole mancari non l’’ias
sas dies noas mi pinghet d’ispantu.

Sigundu premiu in Orane 2012