Torret sa poesia
di Franco Piga

Pessigo versos in custa limba mia
proende rimas cun sonos a pessos,
sestende camineras, atraessos
chi giutan a sa vida, a s’allegria.

Ma che fozas chi s’alvure an lassadu
e sa traschia allizat e isfritat,
su ‘entu las pianghet e atitat
in sa terra chi, rutas, an tocadu.

Non cunfortat s’amiga poesia
su poberu chi gherrat cun s’apretu
puite ateru agiudu at in isetu
e dimandat serenu e mezoria.

Ma paret disania o abbandonu
ch’acudit a sa ‘oghe de sos sardos,
ismentigados, chentza reguardos
chi giaman, intristidos… ma indonu.

E indonu pianghet, a s’accùa
chie non bidet lughe pro su crasa,
e sas die che passat, pasa-pasa
arrumbadu, avvilidu in domo sua.

Cabu de subra e suta, manca e dresta
cun fide chi s’aunan tot’umpare,
ca deven sos annunzos parizare:
frades chi, cun sa Mama faghen festa.

Torret sa poesia a l’iscaldire
ogni coro cun versos de lugura,
cantende de amore e de natura
de Sardos e Sardigna in s’avvenire.

Segnalazione al Premio di poesia “Quartucciu” 2010