Su testamentu
di Peppinu Mereu

Como chi so a lettu moribundu
morzo tranquillu, serenu e cuntentu,
però, prima chi lasse custu mundu,
cherz'iscrier su meu testamentu
e dimando chi siat rispettadu
su disizu 'e s'ultimu momentu.
Appena mi bidides ispiradu
inserrademi puru in battor taulas:
deo non cherzo baule forradu.
E nessunu pro me ispendat paraulas
in laudare, comente bi nd'hada,
chi finzas in sa fossa narant faulas,
Sa sepoltura la cherzo iscavada
foras de su comunu campusantu:
meritat gai s'anima dannada.
Non permitto s'ipocritu piantu
de benner a mi fagher cumpagnia,
cando so sutta 'e su funebre mantu.
Però si b'hat persona cara e pia,
semplicemente, senza pompa vana,
rezitet una santa avemaria.
Muda s'istet sa funebre campana,
non permitto su cantu, nè su teu,
de sa niedda ipocrita suttana.
Deo non so marranu e creo in Deu
prîte m'han'imparadu a l'istimare
dae minore mamma e babbu meu.
Però sos corvos los lasso bolare
bestidos de terrena finzione,
manc'a mortu nde cherzo fentomare.
E tantu in custa misera persone
b'hat pagu pulpa 'e faghere biccada,
tenidebolla s'assoluzione.
S'anima mia tant'est già purgada;
pro su tantu patire hat meritadu
su chelu, si est beru chi bi nd'hada.
Si pro casu unu paccu sigilladu
agatades, domando, pro favore,
non siat su sigillu profanadu.
Cuntenet un'istoria de dolore:
sunu litteras d'un'isfortunada,
dulche poema d'unu veru amore.
Duos ritrattos puru inie b'hada:
unu est de s'amorosa mamma mia,
fattu sa die chi l'hant sepultada;
s'atteru est de s'anzone chi tenia
in coro, cun amore tantu forte,
chi m'hat leadu vida e pizzinnia.
De cuss'amore nde tenzo sa morte,
a' s'ora de sa vida sa piùs bella.
Ah! Decretu fatale e dura sorte!
Tue, in battor muros de una cella,
ses pianghende e preghende in segretu,
pover'isconsolada verginella!
E deo moribundu so in lettu:


No happo mortu, no happo furadu,
morzo senza peccados birgonzosos,
perdono, non cherz'esser perdonadu.
Deo perdono cuddos ischifosos
chi de su male meu hant fattu isciala
cun sos libellos ignominiosos.
Perdono s'infamante limba mala,
cudda chi de velenu m'hat bocchidu
tantu pro m' 'ider cun sa rughe a pala.
Perdono cuddos chi s'hant divididu
unu bicculu 'e pane chi tenia
a s'ora chi m'hant bidu piùs famidu,
In mesu a tantos ramos de olia
deo cherz'esser su 'e sa cicuta,
pro imbolare unu frastimu ebbia:
«Chie m'hat causadu custa rutta,
vivat chent'annos, ma paralizzadu,
dae male caducu e dae gutta!».
Custu frastimu est pesadu e pensadu
prîte ca morrer non devia ancora,
comente morzo, de coro airadu.
Serpente vile, perfida colora
fatt'hazis de prunizza avvelenada
una foresta in su regnu 'e Flora.
E cando m'hazis bidu chenz'ispada,
viles, hazis tentu s'attrivida
dandemi sa funesta pugnalada.
E como, a sos istremos de sa vida,
pro ricumpensa de s’attu villanu
bos do custa tremenda dispedida,
Peppe Mereu bos toccat sa manu.

 

Statistiche sito,contatore visite, counter web invisibile
WOP!WEB Servizi per siti web. Contatori, statistiche, forum, sondaggi... GRATIS!