Su sonniu
de Antonio Giuseppe Solinas

Chin d'una canistedda 'e pan'iffustu
settiu 'ancas a ruche in su fochile
sonniau mi so cust'impuddile
cochende un'ispidada 'e pett'arrustu.

Unu conzu a s'antica pren' 'e mustu
a costazu juchio e una barile,
chi a buffare amabile e gentile
mi cumbidabat tot'ora chin gustu.

E a furri' a furriu a rujore
a focu lenu cochiat sa petta,
nde consolabat solu chin s'odore.

Ma cando nde la boco e che l'ispizo
ecco s'isveglia a sonare deretta',
m'ischido, e chi fit sonniu m'abbizo!