Su Profumu 'e sa Rosa
di Francesco Sanna

O vena de divina Caridade
chi lastimosa e pronta as tentu cura
de su chi errante in cudda selva oscura
umilmente pididu t'at piedade,
permitti in custu modu chi t'aggrade
su cantu c'apo in coro de dultzura,
chi simile a unu riu cheret torrare
faghinde gosu a su divinu Mare.

Za l'isco no so dignu 'e ti laudare
ca meda in sas criaturas t'apo offesu:
dottrinas noas mi ch'ian trazadu atesu
a puntu quasi de T'immentrigare;
e si no bistat foltzis su pregare
de una santa Lughia no mi fu arresu.
Ma Tue chi mos istravias e mos ghias,
po sanare mos das sas maladias.

E puru cuddu ch'est in tribulia
chi narat: «culpa mia so' dis-grassiadu»
pustis chi de s'istrobu est illebiadu
no s'ammentat ne grassia ne traschia,
cun s'anima pius molta chi no bia
che sighit afungare in su peccadu.
A nudda l'est selbida sa puntura:
in su bugiu che fuit e inie ch'addurat.

Cando m'as ammustradu s'abeltura
in sa lughe 'e s'albischire, a Oriente,
mi nde fui gia istesiadu da sa zente
affrontande a sa sola sa ventura.
Curadu m'as in mesu a sa Natura
de sos modernos males de Otzidente;
e cun s'animu semper in pelea
comintzada est un'attera odissea.

«O Domine ch'as ghiadu a cudd’Enea
a su tzentru perenne 'e Veridade
po chi issu sa Suprema Identidade
inie at realizzadu, a mie che lea
a inue est sa cuppa de s'Arimatea
po suer s'ambrosia de s'eternidade».
De gai T'aia invocadu intr'e su sinu
cun s'istimenta noa de pellegrinu.

Imbucadu 'ia duncas su caminu
chi fuit a car'a giosso in cussos annos,
ca tocait de agabare sos afannos
po che ogare dae conca ogni pidinu,
e a di chi so arrivadu a un'otorinu
cominzadu a cambiare apo sos pannos.
Ahi canta sufferentzia e canta pena
a che fugliare tottu s'alga anzena!

De cuss'alga sa conca nde fuit prena
ca sos modernos mezzos de istrutzione
s'Ischire an abacadu a eruditzione,
e semper ripitinde a cantilena
chi ogni cosa at origine terrena
reduidu an s'Intelletu a sa resone.
Ma no est issa, cun tottu su rispetu,
chi a connoscher a Tie tenet deretu.

Ca Tue, gloriadu sias, as su segretu
de su Misteriu Tou in terra e in chelu
ammuntadu zelosu de unu velu
chi nd'impidit sa vista e i su cuntzetu,
e lu mustras in coro a s'Intelletu
chi Ti disizzat de amorosu zelu.
Ma sa resone, ca est andada a iscola,
Ti negat, e si podet .... si che colat!

E che i cuddu matzone chi s'imbolat
ma no podinde giomper a sa ua
la dispretziat, e nande «tantu est crua»
de s'orgogliu feridu si consolat,
gai sa mente moderna si fatzolat
cun s'ateismu s'ignorantzia sua;
e faghindesi fregiu de unu male
lu giamada 'progressu intelletuale'.

Ahi Mere de Sabiore universale
canta passentzia mustras in sos signos!
A boltas unu pensat: «No sun dignos
de retzire perdonu ispirituale»,
ma sa Misericordia Tua est tale
chi mos abratzat bonos e malignos;
e si no bistat gai... tottu su mundu
a cust'ora che fuit gia bell'e a fundu.

Cun sa vida raminga 'e vagabundu,
chena terra, ne domo, ne famiglia,
curadu m'as s'istupida puntiglia
ca semper a dognunu fui segundu;
e cando as biu s'orgogliu moribundu
allentadu unu pagu m'as sa briglia.
Torradu m'est s'alientu e a mesu tonu
dae coro T'apo nadu: «O Deus, perdonu!».

E Tue da sa Maestade de su Tronu
m'as perdonadu, e cun lughe repente
frantu mi ch'as sos belos da sa mente
truncand'in cultzu a ogni vanu arragionu;
e po m'imbitzare a caminu 'onu
a ghia m'as postu su mezus Ischente
chi at dadu lustru a cust'epoca trista:
Servu de s'Unicu Zuanne Battista.

Fattu sou torrada m'est sa vista
chi a s'ogiu de su coro fuit faltada,
e crara mi fuit luego sa ficcada
dopo tanta penosa e mala "pista"...
Ma canta zente da s'idea iscientista
in cussa selva ancora est ilbariada !
Cantos cumpanzos chi si sun faddidos,
cantos coros de Amore b'at sididos !

Po issos una grassia o Deus Ti pido:
ammustralis cal'est s'Amore Veru
ca medas chi nd'an perdidu su seru
chilcande che lu sun in sos sentidos;
da gherras interiores divididos
de sa Paghe no tenen prus isperu.
E curren… paren canes ispragiados,
prus timen e prus sun arragiolados.

E cantas boltas mi los apo leados
in chistionu a sa seria e cun passentzia,
nandelis chi su mundu est aparentzia
chi po adorare a Tie semus criados;
chi faltzos profetas si sun pesados
e a sos "prodigios" li naran Issientzia;
chi sos dimonios, mancari dottores
faghen padeddas... ma no cobeltores.

E bois chi nachi sezis sos pastores
e bos an dadu cuile, caddu e seddas,
puite aproendades in cussas padeddas
chi faghen bambos sos santos sabores?
Cussos "prodigios" no tenen valores
ca sun fatunzos de animas nieddas!
E si s'armentu est lassande s'azienda
sa causa est propriu in sa mala proenda.

Mirade o frades ch'in custa fatzienda
si notan sos sinnos de s'inimigu
chi ammescurande papaile cun trigu
boltat in droga sa bona molenda.
E chie devet cumprender chi cumprendat,
ca mezus balet su papinzu antigu
che custu malu alchemicu pastone
de sa moderna "issientzia 'e religione".

Za est beru chi a ogni cosa b'at resone
e chi fintzas s'iscandalu est previstu,
ma guai a di chi torrat Zesu Cristu
a chie male at cuidadu su masone !
Giamados nachi sunu unu muntone
ma pagos nd'an a otennere su vistu;
ca po ch'intrare a su Divinu Cuile
est semper prus "istrintu su giannile".

Segnore Tue mi rende prus zentile
su coro, ca unu pagu est avvilidu:
a pustis chi est bistau tantu ilmarridu
ancora no est abítu a dultze istile.
Azualu Tue a diventare umíle
chi de fromma e materia siat cumpridu,
po ch'ispalghet de Amore nova cria
cun sos fideles de ogni Cunfraria.

Chelos e Terra sun s'isprumma ebia
chi de s'eternu Mare 'e s'Aba Santa
aizu mustran sas laras cando cantan
sa gloria de sa Tua Sabiduria.
De fronte a tanta pasida Armonia
fintzas s'animu ruzzu si nd'ispantat
ca li 'enit naturale su pensare
chi si b'at un'isprumma... b'est su Mare.