Su mare ‘e sos ammentos
de Giangavino Vasco

Che marineri navigo,
brivu de donzi ghia,
in mare abbertu, in chirca ‘e sas ispundas
de terras chi non tràvigo
da ora, cando fia
su mere de sas abbas prus profundas,
ch’attesu mi giughiant
e lidos mustraiant
ube accudiant pàsidas sas undas,
carignande sa terra
muda, chena perunu tzoccu ‘e gherra.

E logos de ispantu
incue apo connottu,
prenos de lughes giaras e tintinnos,
logos ube onzi cantu
de pane appena cottu
consolaiat betzos e pitzinnos;
e lèbia sa manu
daiat su manzanu
unu carignu a sa cara ‘e sos ninnos,
setzìndelos in coa
a s’abrèschida ‘e una die noa.

Cussos oros de mare
oe pius non bio,
sas undas altas tottu ch’ant trazadu;
e su meu chircare
sas siendas ch’aio
est vanu, ca su fadu at assuttadu
de su gosu onzi vena.
E cun s’ànimu in pena,
sigo a sulcare su tempus coladu,
in podere ‘e sos bentos,
navigande in su mare ‘e sos ammentos.

Primu Premiu Cuncursu de poesia sarda “Antoni Piludu” de Iscanu - XX editzione – Annu 2013