Su fizzu pro duas mamas
di Minnia Pani

In sa roda girende chi vivimus
in custu mundu chentza si firmare
Giramus e sighimus a girare
Ballende che murrocula parimus.

Unu tempus chi fit tantu lontanu
Est’ appaghende sa zente sidida
Isfozende s’ arvure ‘e sa vida
Frundin sas fozas e paran sa manu.

In su putu anzenu naschet lizu
Navighende cun abba buluzada
Una cara ‘e mama addoliada
Non podet abbratzare mai su fizu.

No podet sa mama imberriare
Unu fizu de sas’ intragnas suas
Cando naschet de mamas sun duas
E ambas non si poden abbratzare.

Sos sentidos amenos incubidos
Isperantzias istimas e amores
E coronados restan sos valores
In su coro incisos impremidos.

Terrinos semenados a giuàlzu
Un’ avreschida noa ma arcana
Ciarrend’ est sa sede Vaticana,
Est pippisende solu su carralzu.

S’ umanu in su mundu s’ idet pessu
Ninnende su banzigu ‘e sa vida
Un’ avreschida de lizos fiorida,
Sa roda, girend’est a su reversu.

La gighen semper a su proa proa
Sas s’undas de Marconi chentza pasu,
A s’iscentzia damus unu ‘asu
Duamiza un’ avreschida noa!

 

SEGNALAZIONE NEL 2000 AL PREMIU LOGUDORO DI OZIERI