Su cuntentu
di Michele Podda

Postu in ragas, berrita curtzonzina
su zigarreddu a mossos
barbibiancu, manos de atharzu
a cosinzos ferrados: semper gasi.

Vida vida pastore
de mere o de theracu;
carch’annu ‘e gherra, unu ‘e presonia
ses meses bandidande, innossente.

A betzesa
su molenteddu ‘e linna
unu catheddu e sa mannalitha;
tretu de ortigheddu
carchi prantone ‘e frùtura
dae manzanu a sero a s’anda e torra
donzi die.

Sa cuntentesa sua
su l’andare deo paris cun issu.

Mandigande isterriamus sa bèrtula.
Su frascheddu ‘e su binu in sa funtana
còrrias de pane infustu cun pressutu
segadu a doladura
e tamata cun casu e cun chipudda:
de non si nd’irgulare!

E tando sos amentos
cumente a sos de ierru patafogu.
Chene esseret bantèghidu,
de capitanu Lussu
e istimados cumpanzos de sordadu
contaiat balentias.
Tando pastore lassande s’anzenu
dande atentu a su suo,
bonu sighinde arrastu in chirca ‘e fura.
Nen grandu amigu e nen traitore
cun bandidos e cun carabineris.
Pedinde a Deus Sennore
bortas ch’est rutu in male o in apretu
a domo sua puru a fagher s’ala.

Unu manzanu a tardu
in sa corte molente e mannalitha
su catheddu pariat iscutu a fuste.

(1° premio "ACLI Sardegna 2009" sez. D versi sciolti)