Sos ojos tuos
de Pier Giuseppe Branca

Sos ojos tuos sun pojos arcanos
chi s’alluman de pàsidos faeddos
s’in ìmbenas ti ‘aso e cun sas manos,

ìsulas de intinnu a lorumeddos
ti rujo tra isteddos pioanos,
ue su nostru torrare piseddos

fin’a grinas, nos pìnnigat frorizos
de gosu in cristas, càvanos e laras.
E s’arbescher nos tràmudat in lizos,

de sos astros sas ùltimas fiaras
ch’istudende-si, fùrridos disizos
cùmbidan a isprèndere. Sas caras

nostras como sun gai affacc’a pare
chi, mancari eppan milli intiriolos,
est un’ebbia s’issoro alenare,

anìsculu e nuscosu che fozolos
de frore sutta pìnnulas de nare…
un’ebbia sa sèmida ‘e sos bolos,

ue sas manos, ledres mariposas,
paren tesser s’ingùlimu ‘e sas ganas,
bias sutta sa pedde e disizosas,

tra bèmidas e rumas risulanas,
de s’aberrer che pàrpalas de rosas
alluttas in gosuras furrianas

o rèndidas in sùlidos de pasu.
Ma bastat un alliccu in s’ingalenu
chi nos brotet sa frua ‘e unu ‘asu

e, che frina tra fìlighes de fenu,
su càlighe ‘e sos sònnios a rasu
ammeramus cun ìmpidu e alenu.

E comente in sa fola ‘e sos amantes
ch’a grinas si sun àppidos in palas,
tra lugores e gosos lampizantes,

s’istrina agradessida de sas alas,
nos abizamus in pagos istantes
ch’a èssere pintados in sas galas

de cussa fola semus nois, tue
e deo, ch’alenamus unu solu
èssere chena cando ne inue…

pro chi tzèrrimu s’ìnnidet in bolu
e donzi die resessat tra nue
e chentale a resurgher noittolu.

II premiu in sa de 5 editziones de su premiu de poesia " Tiu Finu" Romana 2 de capidanni 2017