Sa zente amistosa iscurtande
su chi dae semper cheres sonare,
su tempus de su coro toccande
s’abolotu chi cheres contare.

Su nuscu de sa vida alluscande,
isancau no ischis a andare,
chin sa conca ses semper bolande
chin grobes po pòdere sonniare.

Su ostinu de malinconia,
a fàchere t’at obricau
solu grobes de poccandia.

Ma sa mùsica t’at inditau
àndalas novas de melodia
in ue sa biadia at accoilau.