Serenada ‘e passione
di Rosa Pitzolu

Sos pilos tuos d’oro,
cun sa bellesa insoro
sun filos chi mi ligan sos sentidos,
e sos ojos, cadenas
ch’impresonan in penas
custos mios, d’amargura ‘estidos.
Ses tesoro e ses brama,
ses de sa vida mia sa fiama!

In s’anima annuzada,
che losa irmentigada,
addosas oras su tempus si jogat
in cust’isettu mortu
de jugher su cunfortu
‘e sos carignos chi s’amore ‘ogat.
Ses lagrima de prantos
pro custu coro meu ruttu a cantos!

S’assentzia m’allizat,
che juncu chi disizat
s’abba chi pintet de ‘irde sos campos.
At a benner sa die
chi s’iscazat su nie
assusseghende sos tronos e lampos.
Ses prenda, ses ricreu,
ses una rosa ispalta in coro meu!

Si sos ojos abberis,
cun sa mirada feris,
e che rocca piccada da’ su ‘entu
sos sinnos m’as lassadu…
Ammentu accarchinadu
De sas dies de gosu ch’apo tentu.
Ses fruttu proibbidu
galu a cumprire pro esser ‘oddidu!

Su risu tou solu
m’est in coro consolu;
Che sole ch’isparghet fogu in benas,
cun bestes de isperas
e cun manos lezeras,
de carignos sas siccagnas prenas.
Ses turmentu e dolore
pro chie t’amat e non das amore!

Sa die si che morit
in s’ora chi fiorit
sa notte pinta ‘e milli lughes craras.
In chelu non b’at nue
e sa luna ses tue
pro custos ojos s’in bisos t’imbaras.
E mi drommo serenu
basendedi sas laras cun s’alenu.

PRIMO PREMIO ALLA X EDIZIONE DEL PREMIO LETTERARIO GURULIS VETUS DI PADRIA LA POESIA PER IL CANTO NEL RICORDO DI GAVINO DE LUNAS