Sardigna mia
de Giorgio Pinna

Olvida s'ira funesta,
Sardigna mia istimada,
Faghe ch'in dogni contrada
Torret sa paghe, sa festa.

Faghe ch'in dogni cuile,
Poberu siat o riccu,
Sonet sa corra, a repiccu,
Si cagliet dogni fusile.

E dormat a sonn'isoltu
Onzi pastore cun s' 'ama,
Onzi fizu, donzi mama
Non piangat unu moltu.

Sardigna, su saltu tou
Si 'estat torra de trigos,
Nemigos contr'a nemigos
non fettan fogu de nou.

Ma giuren subra su fogu
Sas manos insambenadas,
Chi pro sempre sun torradas
Sas dies de disaogu.

E da-e sos montes predosos
Falen totu sos bandidos,
Perdonados e pentidos,
Umiles e rispettosos.

Sardigna mia, ses tue
Terra 'e nobiles incantos,
De meraculosos santos
Invocados in tottue.

Sardigna, Sardigna mia,
Fizastra male trattada,
Pianghe disisperada
Sa seculare orfania.