Santu Paule
de Leonardo Angelo Berria

Saulo li narìan,
sos anticos ebreos
a su chi oje Paule est su Santu.
A canno lu mutìan,
po medas in anneòs,
depìat pessichire tottu cantu,
e lassavhat ispantu,
oh pogheras carenas,
iàt bruttas sas manos,
mazavhat Cristianos,
che feras los ghiravhat in cadenas.
Vhintzas chi su Segnore,
ti mannat una luche e T’est pugnore.

Tue rughes a terra,
chin sas manos in cara,
chin sos orcos vhelados de su tottu.
Ahìte has fattu gherra?
Ma dolorossa e crara,
ses in cussu mamentu ‘e abolottu.
Una vhoche a imbottu,
narat dae su Chelu,
ses fertu e ispreàdu,
como ses intzeccadu,
ca in orcos bi juches unu vhelu.
Saul’ahìte sichis,
A Deus lu cundennas e pissichis!

Paule dae como,
a lumes cambiadu,
vhas a uvhe ti mannat su Segnore.
Intras a una domo,
uvhe ses issettadu,
li nas chi t’hat mannadu Redentore.
Tzeladu has su vhervhore,
ca su chi hat pedìdu,
t’hat dadu coro vhonu,
ca Isce est su Perdonu,
dae pessichidore has cumbertidu,
sas penas de sa Ruche,
las connosches in bida ma has Luche.

Tottu su patimentu
chi a Deus has dadu,
chin prejoneris e pessichiscione.
Ti lassat iscarmentu
e cantu n’has progadu,
senna cuddha cadena e sa prejone.
No haiàs rejone,
e como ti-l’abbratzas,
sichinne su caminu,
de su Verbu Divinu,
preicanne in carreras e piatzas.
Che moris cumbertinne,
comente a cussos chi is pissichinne.

Como est illiberada cada manu,
chi has pressu a donzi cristianu.
Saulo l’has piccadu su sapore,
Paolo n’has progadu su dolore.
Como t’abbratzat Deus e t’affatzat,
cuddhu letholu chi morte trapassat.

Nuoro 08 agosto 2015