Sa tessidora
de Pietrino Monni

Su manzanu una vezza pili cana
Che colavat su tempus in sa corte
Mi pariat jocanne chin sa morte
Curvada a graminare e ordire lana

Istavat gherranne tantos annos
Issettannela a li secare su ilu
Troppu istracca dissizavat un asilu
Ube no ilare e tessere sos pannos

Como sa cort’ est trist’ e solitaria
Sa lana est imbezzanne indunu saccu
Chene dolu est istadu su distaccu
De una pogher’anziana chentenaria