Sa Poesia

Est solu de su coro sa manera
Pro nos pintare un’emotzione
Proada istimand’ una persone
O chircande cossolu et ispera,

Mirande sos puzones in s’aera,
Su pradu, su padente, su costone,
Inue, chin sas fizas de Giunone,
Si paschet et si jocat cada fera.

De s’aba sa friscura et sos bantos,
Sos cantaros sintzeros et traghinos
Intinghet in ghentinos de finesa;

De ninfas sas faturas et incantos,
De sas anghèlas sos cantos divinos,
Nos fachet adorare sa bellesa.

Est de su coro sa manera solu
De pintar’ un’ispantu de natura,
Sa galania d’una creatura
O nues chi s’isparghent che lentolu.

Cando su coro si pesat in bolu,
Che-i s’aba, currend’ a fuidura,
Bestit alas de vida o tristura,
In badhes de deliscias o de dolu,

Non connoschet né limba, né partzidos,
Né odiu de ratza, né colores,
Né faulas, né biscios, né dinare;

Ma solu, de su sinu, sos sentidos,
De rampos profumados sos fiores
Et de sa boche nostra su cantare.

Antonio Brundu

Statistiche sito,contatore visite, counter web invisibile