Sa ’oghe tua lontana
de Istèvene Flore

Cando ti fia faeddende
s’abba est falada
subra su tempus in aisetu
azummai a prenare
su bòidu restadu
de sas allegas nostras de atesu.

Cando tue fist a faeddu
aiscurtaia s’abba
pispisiende lèbia
subra sos pensamentos
chi traessaiant sa note.

In fundu
e suta
bi fit sa ’oghe tua
chi comente una cantone
cheriat intrare
in sas pragas abertas de su coro meu.
Mannas e bìvidas che-i sa terra ’e s’istiu
asurida de ganas antigas
e abbarrada dae tropu assuta in sos aficos.

Pariat unu cuncordu
s’abba aiscurtada
in sos tretos de sas umbras
chena grìglios e chena isteddos.

Pustis…
muda est restada sa note
addasiada in camineras de sònnios
pro ’izare in bàntzigos de disizu
sas avrèschidas fritas
de una mùsica lontana.