Sa Niera
de Elettra Vidili
 


Bivia in sa Niera
e, lassadu apo inie
su menzus pro a mie.
Amentos de pitzinna
e,unu fogu 'e linna
pro sas dies de nie.
Non cantiat s'istria
e bi fut allegria.

Totu custu est passadu.
Andada mi che soe
ma, in dies de oe
sas isperas sognadas
non si sun avveradas.
Iseto bonu proe
e, mesudie puru
mustrat su chelu iscuru!

Isetende su menzus
sas dies passan gai
sena cambiare mai.
Girat sempre sa roda
ma non certu pro moda.
Sun in meda oramai
ch'an perdidu s'ispera
in custa triste andera.

Non si faghen ‘alere
ca, ateros sun meres
e, non tenen poderes.
Sos animos afrantos,
gai, istudan sos cantos.
Paren de misereres…
Enanti fun de gioia,
como mancu de noia.

Su risu at a torrare?
In sa cara ‘e... s’isposa
cun in manu sa rosa?
Ti cherimos 'eranu,
e, nde sias fitianu
ca, ses atera cosa.
Sognamos bona ura
chentza una vida iscura.


I° Premio al Concorso di Desulo del 2017


Giudizio espresso dalla giuria:

Sa niera
La cristallina fluidità, la sonorità morbida e suadente e insieme netta e scandita, la schietta immediatezza lirica. Sentimenti che attraversano rime che possiamo seguire in un percorso intenso e struggente, partendo da "Sa Niera" e arrivando all'auspicio del ritorno de "su 'eranu " e de "su risu in sa cara 'e s'isposa ". Un susseguirsi di versi crepuscolari che sintetizzano, come foglie in autunno, uno stato d'animo espresso senza alcun compiaciuto indugio e un realismo e una fierezza tutti sardi.