Sa murra est muda
di Salvatore Ladu

In sa marghine nostra, sonan gurdas
Sas campanas de brunzu in die nodia
S’antiga cresiedda mesu bodia
Sas cumbissias s’aghidu tancau
Mudu senza avolottu in priorau
Sa zente a zarra e a uricras surdas

Sa murra est murra muda, su zilleri
Boidu, su tenore est irgurdau
No accumpanzat su passu torrau
Ne a poetas su tempus li dada
De attonare sa moda, s’ottada
Non nughinante ‘e vidda o furisteri.

Su chelu iscuru, tintu ‘e malumore
Supra bolos de turturas, chi andan
Da chercu in chercu, forzis si dimandan
Si mai sun mancados fin’a eris
Ue sun turronarzos, castanzeris
Su ballu tundu, pesperu ‘e s’amore.

Non lamentas sinzeras ma borbottu
Suspos de malumore a malagana
Chi siat curpa ‘e sabba ‘e sa funtana
Chi falat cristallina che trainu
Orfana ‘e sos fiascos de su vinu
Sos chi t’alligran prima ‘e narrer tottu?

Cal’ispina sos giovanos a puntu
Cale nue su coro at oscuradu
De custa zente, o corvu b’at cantadu
Istonadu de musica e de oghe
Prestu torrade alligros a inoghe
Cale colostra acrada bos ant muntu.

A manu tenta faghimus sa giostra
Tott’a inghiriu a sa cresia antiga
Su semen de sa paghe attad’ispiga
A nuscos de armidda ‘e su veranu.
Cun s’azzudu de Cosma e Damianu
Torrare alligra sa marghine nostra.