Sa Lughe de s’anima
di Antonio Maria Pinna

Su tempus passat e subra sas palas
sos annos mi nd' imbolan pesos graes
e non sun fruttos chi mujan sas naes
de custu viver meu: sun turmentos
chi m' intregat s' andanta a passos lentos
ch'essera unu puzone fertu in alas!

S' intrinada chi miro in s' orizonte
a cust' andera mia l' assimizo:
su sole est dende 'olta e mi nd' abizo
chi sa nott' 'e sas umbras s' avvicinat,
ma s' anima non timet, ne s' inchinat
a tantu iscurigore ch'est de fronte!

Sa vida andada at postu in marrania
sas fotzas poderosas e sos brios,
ma non sun mortos sos beranos mios:
sun in s' anima garrigos de lughe
faghinde fiorire custa rughe
ch'a betzesa mi faghet cumpagnia!

Ite contat s' edade s' in su sinu
jutto s' anima atzesa chi mi ghiat
galana che pitzinna e mi nd' imbiat
versos amenos ch' essera poeta,
pro cantare a sa vida in palaetta
cantones chi fiorin su caminu

Su caminu chi ripidu presentat
a sos passos pedrosu un' istrintortzu
non lu timo, ne timo su puntortzu
de sos males chi punghen sa carena:
s' in bucca jutto una cantone amena
sa 'etzesa 'e sos annos non s' ammentat!

Est intro 'e me chi giovanu mi sento
cando canto in sas dies ch' attraesso
e si pro casu a currer non resesso
non m' importat: a passu lentu isterro
cantu 'e viver mi restat e m' afferro
a sa lughe de s' anima...e m' appento!