Sa fide
di Antonio Longu

Si cres tue in calchi cosa,
lèadi sa fide in manos
ca b'agatas sa salvesa.
Est che boghe armoniosa
chi s'isparghet sos manzanos
d'innossente cuntentesa.

Est peràula minore
ma est mannu su misteru
si l'inserras in su coro.
No hat forma ne colore
ma ch'importat est abberu
ca de s'ìntimu est tesoro.

L'has a bider che miràculu
s'ispuntare 'e s'aurora
chi t'illùminat sa via.
Si supèrat dogni ostàculu
cando in tegus hat dimora
pro ti fagher cumpagnia.

Sias fora o intro 'e domo
non ses mai timorosu
cando tenes fide manna.
Deo in giaru la fentomo
ca su male non dat gosu
ma non times sa cundanna.

E nd'has haer meda azudu
si ti faghet achistare
bellos bìcculos de vida.
Ca mancari t'istes mudu
t'has a bider ispuntare
sempr' un' istella a guida.

Deo lu cheria narrer
in totue a boghe isparta
cant'est bellu su vivire.
Pro chi a bortas potat parrer
chi sa post' in giogu est arta
mentres est pagu s'ischire.

Bastat de tenner presente
su ch'hat Cristos cumandadu
pro leare su seguru.
Su caminu est trasparente
cun istellas est tracciadu
non s'addurat a s'iscuru.

Menzione d’onore al Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” - Bortigali 2011