Sa barchitta ‘e frades mios
de Domenico Angelo Fadda

(deghina glossa)

A su dolu in carestia
l’an aggiuntu una ferida,
ca de pane est abbramida
in sos coros ponzat cria.

Che foza in mesu a su mare
est in manu a disaffios
sa barchitta ‘e frades mios
a ue cheret andare
si non la lassan intrare
in su portu ‘e ‘idda mia?
Ma non solu inoghe ebbia
non li dan s’aggiudu attesu
e luego l’at cumpresu
a su dolu in carestia.

E de zente isfidiada
cun velenos in su pettu
chi la mirat cun suspettu
non nd’ismentigo s’ojada…
dae cand’est arrivada
chirchende bramas sidida
proat penas de sa vida,
tzertu, sa pius amara
ca cun òdiu fissu in cara
l’an aggiuntu una ferida.

Presu ancora a s’amargura
de cuss’òmine crudele
mi pisto dae su fele
e non drommo a sa figura
ch’in pelea e disaura
de sol’istratzos bestida
dae gherras est fuida
cun in ojos sale e rena
s’avviat in terr’anzena
ca de pane est abbramida.

Sole caru chi de lughes
mi nde faghes dulche invitu
non la ‘ides a su frittu
ca un’ànimu lu giughes
chi est domo ‘e tantas rughes?
Si proadu as angustia
non bi cheret fantasia
a cumprender su dolore….
deo ispero chi s’amore
in sos coros ponzat cria.


Busachi - 1° Premio - SEZIONE A: “A sa moda 'e Usacche 2020”