Sa 'oghe 'e su mare
de Vanna Sanciu

Incantu de sa 'oghe 'e su mare:
mi ponet alas lizeras de cau,
m'acudint sonos de tempus passadu
in sos fundales brivos de làcanas.
Sas undas bàntzigant sos pensamentos,
s'isvelat lenu lenu su misteru
cun cantos de antigas criaduras,
sunt fizas betzas de su soberanu
e mamas de làstima infinida,
già tribuladas dae temporadas,
feridas dae su sole grujadas.
Sos bentos narant contos de antigos,
incantant fizos pèrdidos in s'abba
chirchende lòrigas in cuss'aera.


Terranoa, su 22 de maju de su duamìgia e sèighi



La voce del mare

Incanto della voce del mare,
mi mette le ali leggere di un gabbiano,
mi arrivano i suoni di un tempo passato
nei fondali senza confini;
le onde cullano i miei pensieri,
svelano lentamente il mistero
con canti di creature antiche,
figlie vecchie dell'Infinito
e madri di immensa compassione,
tribolate dalle tempeste della vita,
ferite cicatrizzate dal sole.
I venti narrano antichi racconti
che incantano i suoi figli persi nell'acqua,
cercando orizzonti in quel cielo.