S’Attitidu de s’aficu
di Minnia Pani

Isfritan sos innijos su sufrire
ma non morit s’ ispera de s’ isetu
su nadare in mares de apretu
e cun lagrimas ràntzigas de sale
l’ addòlimat s’ intragna cussu male
sa mama solu lu podet ischire.

M’ at segadu su coro custu nie
in custu mudigor’ ‘estid’ e paghe
nie càndidu, lentu che ambaghe
t’ immàgino fuend’ e attrividu
de anzenu ricatu fist’ famidu
a boghe altera tando pess’ a tie.

E ses tucadu manc’ unu saludu
lassende sos afetos cun dolore
pesso..cand’ in su nìciu de s’ amore
de s’ intragna, t’ apo inzeneradu,
su caminu chi fit ben’ orizadu,
ma che ses rutu che pren’ in su ludu.

Ses isfertu che miseru balente
in chelos incanidos de pentumas,
cando pesso chi fist(i) chentza pumas
da-e su nidu ti che ses fuidu,
t’ apo sempre bramadu e avertidu,
fist ’unu anzone gerril’ innotzente.

M’affianzat s’aficu de torrare
bantzighende s’ isper’ a tie pesso
impremid’ in su coro e non resesso
de mi l’ ismentigare cussa die
punghendemi che fritza e a mie,
sas gangas non mi lassan’ abbrandare.

Povera mama a su pesa e rue
istat ninende s’ amor’ e su fizu
lassendel’ in affannu cun fastizu
no ischit inculpare su destinu
bider su fiz’ in simile caminu
sentz’ ischire pruite, ne pro ue.

Menzione ispeciale Ulassai 2010