Sónniu a oju abbertu
de Maurizio Faedda

Unu sónniu fissu
in bisu a oju abbertu
mi frundat attraessos in su pensu.
E mi ponzo cun issu
umpare a fagher chertu
che isteddos chi rujana s’immensu.
Camineras de luna,
biazos de fortuna
e sabiesa chi ammeras su sensu.
A sa ‘essida ‘e sa missa
fattende che minetta ogni prommissa.

In rujores de mare,
chintale indeoradu
cando sa die che ‘oltat cudd’ala.
Massaju a laurare
ammanitzat s’aradu,
pan’e aunzu in sa bértul’a pala.
In su fagher laorzu
creschet su ‘iradorzu
in sas fainas a su piga-fala.
E in sas semeneras
anninnias de vida e de isperas.

Movet chittulianu
ch’ancora s’astraore
est che velu biancu in sa campagna.
Mintet cun apra manu
semenende laore
tottu sas bonas uras de s’intragna.
In sa tula medida
bunda ispiga ingranida
non la mujan traschia ne siccagna.
E triulad’in tundu
allèbiat su fàmine’ ‘e su mundu.

Da-i chelos lughentes
de nues chen’umbraghe
rajos de sole ispàdrian a rios.
In sònnios sas zentes
bisan amore e paghe
chi sun accisu ‘e sos ammajos mios.
De ‘ighinu e attesu,
a s’ùmile e offesu
e affrigid’in coro a dare brios.
M’imbrancono a disora
a oju abbertu sonniende ancora.

Ozieri - Premio Logudoro 2011 - Menzione d’onore