S'ultimu olu e' sa mariposa
di Vittoria Calzaghe

Una mariposa so sighend'in bolu
Gioiosa es vivende ogni momentu
Cun sas'alas abeltas'a su entu
A la mirare est'unu consolu
Peccadu! Vivada una die solu
De morrere no bada in pensamentu
Bolende istat dai fiore, in fiore
Assaporende gustos'e colore.

Nde naschet noas'a sa fat'e su die
Pintadas e de tottu sos colores
In campos tapezzados de fiores
Fin'a sera si frimmana inie
Pintirinadas'o biancas che nie
De su sole gosende sos bagliores
Sa vid'issoro gai es destinada
In d'una die es vivida e passada.

A su sole las bido iscaldende
Ite bellesa suni unu fiottu
In giru ai cussu campu fini tottu
A coa coedda parian gioghende
A sa frina sas'alas fin movende
In mes'a issas una apo connottu
Girende l'apo ida in cuss'ora
Chirchende fidi s'ultima dimora.

Curro la so idende accasciada
Unu carignu li do e fi tremende
La miro cun sas'alas pende, pende
In mes'a sas violetas ses frimmada
E un'atera die es campada
Ma sa sorte la fid'abbandonende
Fid'una die bella de eranu
Sa morte si l'a giutta pianu, pianu.

E ateras nde naschet dogni die
Ma gai bella non nd'apo idu ancora
Aiat sos colores de s'aurora
Aiat sa biancura de su nie
Nisciuna ad'a esser che a tie
Chissà! T'agate in s'atera dimora
Inue penso non sias'a sa sola
Ma inghiriad'e rosas e viola.

Chissà! Si crasa un'atera cheppare
Idere pota in sa fantasia
Sonniarela comente siat bia
Bolend'inie senza si frimmare
E sas violetas potede basare
Ed eo in cussu logu mi cheria
Ma isco chi non poted pius torrare
Su tempus pas'innoghe a isetare.