S'ultimu disizu
de Salvatore Corveddu "Grolle"

Cando in custas pupias
hat a falare s'umbra
de cudda notte chi non finit mai,
inimiga de sa vida e de sa lughe,
in s'ora chi sa rughe
'enit a mi leare in domo mia,
eo non cherzo piantu
e ne onores:
pro chie morit tott'est nudda, tantu!
Eo disizo ebbia
unu biccule 'e terra, unu cuzolu,
pro su reposu meu meu in campusantu.
Ma no cherzo chi sia
iseredadu e solu.
Sepultura mi dade
in su matessi puntu
ue reposat su corpus consuntu
de' cuddos chi fin babbu e mamma mia;
forsis m'isettan che cando fin bios.
E lassade, lassade!,
chi si miscen appare ossos e ossos
sos issoro cun sos mios,
sa carre pudrefatta,
sa chijina.
Mi cunzedat sa sorte
de poder unire
comente in vida fimis a sa morte!
Est giustu chi su fruttu
de sa pianta isfatta,
giompidu o in fiore appena ruttu,
pudrighet in sa propria cortina.