S'aposentu bellu
de Francesco Sanna

 

D'Elicona e Parnasu su corale
siat boghe e melodia po custu gosu
chi cantat su Sabiore Universale.

Ca un'animu mancari siat zeniosu
si no retzit dae Chelu s'alimentu
no at mediu 'e diventare virtuosu:

fintzas tratande unu bon'argumentu
no ch'essit mai da su tonu profanu.
Est che s'impastu chi chena fremmentu

a cumassare t'istraccat sa manu,
e podes ponner sa mezus farina
chi nd'essit semper su pane mezzanu.

Un'Arte est bona solu si est divina,
si a un'Intelletu sanu dat piaghere
e a cussu chi est malaidu l'est meighina.

S'artista tenet s'unicu dovere
de sestare sa fromma e i sa misura
segundu su ch'indittada su Mere.

Unu chi fuit Poeta de natura,
ca teniat de ogni Musa su favore,
de iss'e tottu at descrittu sa postura:

« Ma di' s'i' veggio qui colui che fore
trasse le nove rime, cominciando:
"Donne ch'avete Intelletto d'Amore".

Ed io a lui: I' mi son un, che quando
Amor mi spira, noto, ed a quel modo
ch'e' ditta dentro, vo significando ».(1)

A cust'insegnamentu m'accomodo
ca 'enit da unu Mastru e da unu Santu
chi a lu leggere ogni olta mi nde godo.

De cant'est bellu nde pesat su prantu
poninde in coro una dultze malia…
ca s'Arte, cussa vera, est un'incantu.

"Charme" benit da carme, chi est poesia,
e vates, chi "in-divinis" fuin poetas,
fuin Mastros de limbazu e prosodia.

Cuss'Arte la tenian da sos Profetas
po faeddare a su coro de sa zente
de sas cosas de Chelu pius segretas.

Ca est su coro ch'intendet, no sa mente,
s'esotericu sensu 'e sas peraulas
cando si usan simbolicamente.

Innanti chi sos coros no fuin taulas
cumprendian dogni sensu in sos Iscritos
e "fabulas" ancora no fuin… faulas.

In tottu sas legendas e sos mitos
no b'at solu letziones de morale
ma tratan de sos "Logos" beneitos,

de su 'iazu, e sa chilca ispirituale
po s'animu chi giai est "imbitzadu"
a s'anghelicu pane celestiale.

Omero e poi Virgilio an ri-veladu
de s'Apollo de Delfi su segretu
chi Pitagora iat bene campaniadu.

Issu fuit de sa Pitia Grande Adeptu,
Mastru de Ritmetica e Armonia
de dogni Arte e Iscientzia est s'Architettu.

Cun Platone e Archimede cussa via
arrivada mo nd'est finas a Dante
e ch'est bintrada in sa Massoneria.

Ma no custa moderna chi est deviante
ca dadu at a sos polcos "margaritas"
e at fattu de ogni polcu un'arrogante.

Prenadu nd'at sa lozza 'e parassitas
chi semenan su visciu e corrutzione
e catigan sas cosas beneitas.

E puru za l'iat nadu Salomone
chi « Gloria 'e Deus est celare su Verbu
e gloria 'e re investigare sermone ».(2)

Ma custos ch'an bogadu su riserbu
e profanadu an cudda "Regia Arte"
faghinde de ogni tontu unu superbu.

A Venere e a Mercurio an post'a parte
e de Giano serradu an ambas giannas
ca in chilca de brigare sun cun Marte.

Po cussu da su Chelu sas cundannas
como nde sun calande che lentore
e sas penas in Terra sun prus mannas.

S'ian cumpresu d'Ermete su Sabiore
e appretziadu de Venus sa Bellesa
ch'iat bistadu in su mundu prus Amore.

Ma custu est su destinu de ogni etzesa
e su mundu no faghet eccetzione
mancari sos de oe no l'an cumpresa.

S'ian tentu de sos Ciclos sa notzione
no narain a su Tempus chi est "modernu"
cando invece est in via de isparitzione.

Su Tempus, issu puru, no est eternu
ma est una cunditzione cuntingente
chi est regulada da su "Sensu internu".

Creimos chi "reale" est su presente
ma appena bi pensamos ch'est passadu
e nd'amos sa memoria solamente;

e cussu chi futuru est nominadu
esistit solu in forma potentziale
ca ancora no est bistadu realizzadu.(3)

S'Esistentzia est un'attu intemporale:
s'Ordine chi su Verbu at post'in motu
cun cuddu "Fiat Lux" primordiale.

Si como nois de cussu no amos notu
est causa de s'umanu pensamentu
chi solu a sa materia at fattu votu.

Ma primmu chi b'esserat "firmamentu"
in u'est chi fuit su tempus, mi dimando,
si ancora no esistiat su movimentu?

Si bi penso, cun s'animu mi ch'ando
no nd'isco mancu deo a cale zassu,
ca prus a sa cussentzia no cumando.

Realizzo chi sa Terra ch'est in bassu
ma ancora da su Chelu che so' atesu…
mi palzo "tra s'isquadra e i su cumpassu".

Si bene apo sos simbulos cumpresu
cussa est sa primma tappa de su 'iazu:
ca tocat de si ponner propriu in mesu

de ogni Tempus e Ispatziu, che unu sazu,
po atraessare sos mundos in cadena
passandeche in su Tzentru, no a costazu.

Ca est in Tzentru chi passat cudda vena
chi dat a dogni mundu cunsistentzia
e alientu a custa vida chi est terrena.

De gai si manifestat s'Esistentzia:
a grados, differente in dogni istadu,
frommande primmu "eterica cussentzia",

e a pustis materiale carenadu.
E comente in d'un'albure su fruttu
po retzire su semene est criadu

gai de s'essere umanu su costruttu
est fattu po arregoller su Sabiore,
cuddu "Graal" chi da s'Eden nde fuit ruttu.


*** *** ***


Tue puru, caru Paule, cun Amore
chilcala in s'Arte tua sa Veridade,
ca custu fuit s'iscopu de s'attore

in sos "Misteros" de s'antighidade:
insegnare a sa zente sa dottrina
realizzande 'e su "Se" s'identidade.

Su teatru est sa mezus disciplina
po arrivare a cumprender chi sa vida
est un'attu, in sa cummedia divina,

e a di chi sa cummedia ch'est finida
s'attore nd'essit da su personaggiu,
e comente dae sonnu... si nd'ischidat.

Si una die as a fagher cussu "viaggiu"
ti auguro 'e incontrare su Regista
e ispero chi ti bastet su coraggiu...

ca no tottu supportan cussa vista.

_______________________

1) Purg. XXIV, 49-54
2) Proverbios : XXV, 2 (Vulgata)
3) S. Austinu: "Cunfessiones", Liberu XI

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°