Reina 'e sa notte
di Salvatore Ladu

Cando su sole, istracu ‘e caentare
Baddes e montes, sartos e cuiles
Palattos e pinnetos, campaniles
Faghet s’azzinnu e, sicc’andat siguru
Chi no nos lassada un’ora a s’iscuru
Cussizzande sa luna ‘e nos tentare.

Issa, de prata, tunda vardiana
De copieddas prozetande nidu
De chie bisat casteddos ischidu
Ispigas d’oro a su entu ingraninde.
A s’innossente in banzigu dromminde
Li faghet su “cucu” in sa ventana.

Li narat chi los tentede in su pasu
De sa notte, ca issu ‘e custa terra
Cossolu daede a s’attera perra
Inue aspettan cun s’anima fritta
Sos rajos suos che latte ‘e titta
Lavras assutas disizande vasu.

Sun fizos imbruttios ch’in s’ispera
Chi tue nessi, bundante lis dias
Calore in coro, dies saporias
Juntas de abba netta. Sun sidios
A disizzu ‘e manzanos colorios
In pius discassosas camineras.

Casteddos indoraos sos prozettos
De semene ingraniu su ch’allatas
Pèdili a Deus zessen sas cumbattas,
A su c’at frittu un’alidu caente.
Aspettande sa luna in Oriente
D’isteddos coronà e, chelos nettos.

L’aspetto amiga, braghera, mudada,
Pesande in chelu, basandemi in cara,
Incantadora, cun su risu in lara
Fatta da s’astru mannu, sa Reina
De sa notte, in montes e marina
Incantande sa zente innamorada.

E de sos cori moddes sentinella
De sa cara frunzia e pili canu.
Aspettande sa lughe ‘e su manzanu
De su criadu sa cosa prus bella.