Bugerru

Posidu ‘e Caitas

Burras e tuvas nieddas
intre intragnas de terra,
trastos, marrantzeddas e marrones;

filu ‘e lughinzalu in conca
lughiat murinas carres.

Porcuterras famidos de bida
apunteddados cun misera pibinida,
prummoni-tarulados
arressos d’alenare!

est bennidu tempus chi b’essere coladu;

m’acaro in bighinu
‘ido unu tzieddu
sétidu in settidòrju ‘e carrera
chi in sufuria ‘e laras mùidat
paraulas

nende:

“a l’ischides su contu
de custa idda nostra
ue mortu ndant paritzos
de cussos disgrassiados
los ant rutos
imbrossinados
in pruer de sa prata” - ?

Los bidides in custu tempus
sunt pupas corcadas
in mesu a frores
parent pinturas
cun brunzu manizadas...

intendide su contu
‘e mamas malassortadas
de fizos sena babbos
e feminas gatias
ch’ant tentu in manos pipias de prumu
de su Posidu ‘e Caitas!

Il tesoro di Caitas

Cavità e vuoti scuri
nelle profondità della terra,
zappe e picchi, strumenti di lavoro;

appena un filo di luce appeso in testa
illuminava le scure carni.

Grillotalpe affamate di vita
saziate con briciole di pane,
tarlati polmoni
che non respirano più!

ora sono qui, “era tempo
che passassi”;

m’affaccio...
vedo un anziano
seduto,
ha tra le labbra una litania
tra le parole

dice:

“ sapete la storia
del nostro paese
dove sono morti in tanti
disgraziati...
li hanno fati cadere
e rotolare
nella polvere della piazza”-?

Oggi...li vedete?
Sono statue distese
tra i fiori
sembrano dipinti...
di bronzo lavorato con le mani

ascoltate il racconto
di madri disgraziate
di figli senza padri
di vedove
che hanno avuto in mano bambole di ‘Piombo’
del tesoro di Caitas!

Giuanne Chessa, Torpè 07/10/2010