Po un’amore finidu
di Carla Casula

No,
no m'as dau sutzu 'e luna
intritziu cun fozas noitolas,
no fit 'emù nuscau
che laras in amore...
Ah!
Ùrtimu rusuzu 'e coro
m'as lassau,
paràulas cun làmbrigas de fele.
Sos ammentos
sunt méndula rànchida
chena istidda 'e tempus,
cumente sas dies mudas
coladas a t'isetare...
Sàmbene de ispina
m'iferchet su sentidu
e gùtiat galu amore,
amore,
amore betau in muntonarzos de ispera.
Su nùmene tou est mere
in sa carena chi abóghinat disizos
ma s'anima ti giamat furisteri
cun manos atarzinas,
in custa note
chi est tocheddande a mortu.
Pranghent sos ojos mios,
pranghent funtanas de amargura
suta unu chelu bóidu
e sunt tzegas sas umbras
chi passizant cantande miserere.
Ranos de dolore
tot' intreos
e suspiros chi nìnniant lamentos
in bàntzigos de prumu...
custu m'addurat de a tie.

Menzione d’onore al Premio di Poesia Sarda “Pranta Ferru” di Paulilatino – Giugno 2011