Po’ babbu
de Irene Carta

Ti biu stancu e lentu
Su passu s’est fattu grai
Imoi, ita ti fait cuntentu?
Unu contu antigu torra’mì a nai.

De candu, piciocheddu,
a monti t’ant mandau
baccas troppu mannas, po’ tui piticheddeddu
scruzu, mali bistiu e atzicau.

Né festas, ne giogus
ci fiant po’ ti spassiai
Bestias po’ cumpangius,
po’ mamma una nannai.

Torra’mì a nai de candu de soradau.
a Orvieto, a Napoli, a Pordenone,
cuntentu iast girau,
tui giai conosciast famini, frius e distrutzioni.

Po’ sessantacinc’annos mamma t’at acumpangiau.
Oi naras chi non bis e non intendis
cun issa su prexiu puru s’ind’est andau.
Perou, babbu,
a bonu,
oi de contai non frimisi.