Oras amaras
de Peppe Montesu

1
Bi sono dies pienas d’agonia
E de issas ne perdes d onzi contu
a sa naschida e s’insoro tramontu
non s’accennet pius su pettus meu
chi siat tempus bellu o tempus feu
non s’avvivat pius sa mente mia.
2
Cann’unu chircat s’anima fuida
e no at da issa perenu sustentu
non la ravvivat sa fronte su ventu
soluun’’ispera moricat sa mente
non caentat pius su sole ardente
paret su munnu no appata essida.
3
Ti paret sicca sa rosa fozzida
ne su colore ti acchet cuntentu
isparghes bios chi picat su ventu
istas pedinne senz’ischire a chie
pedis amore bastante chi sie
ma non n’accattat s’anima sidida.
4
Solu caentes lagrimas versenne
istas continu aspetenne a issa
intro su coro chircas sa promissa
chi de amore t’aiat giuradu
vies currenne tottu su passadu
ca su presente est in coro brujenne.
5
dolos e disiperos amorosos
istan continu a tie anneanne
astragadas son frizzas acchirrane
chi siccana e assutan su sentidu
ma non bi torrat s’affettu perdidu
a sos dulches affettos zeniosos
6
ti prenas de affannu e solidade
onzi allegria a tie est iffadu
onzi cosa ammentat su passadu
su coro ti diventat pius duru
a sole e lughe preferis s’iscuru
ses inserradu peri in libertade
7
oras amaras chi signan sa mente
e chi iffritan su sambene in sas venas
cumpanzu ses de sas amaras penas
chi ti coronan su tempus benente

Capidanne, 2014