Nuscos d’alchimissa
de Franco Piga

Su coro l’imbreagat
sa ferale bellesa
de ojos, cara e, nuscos d’alchimissa,
chi s’anima l’apagat
cun sedas e nudesa
filende de s’amore sa promissa.
Nd’intendet sa fatesa
in fumos de dulcore
chi los chinghet, abbratzat e astringhet,
betende dilighesa
che veladu licore
ch’in mares de carignos los ispinghet.
Si chircan e s’agatan
che fozas de fiore
chi aunidas ballan cun su ‘entu
e sa vida riscatan
da’ dolos e fritore
isolvinde passione e sentimentu.
Lu tzedin su calore
a su tempus, ch’atzetat
e su presente, pianu alluminzat,
mustrendesi a favore
e mudu-mudu isetat
e penas e pensares iscosinzat.
E sas oras poetan
ancora murmurios,
cun laras a sucutu, pedidoras
de fide, chi secretan
como in sos ojos bios,
in sas manos, a issa servidoras.
Chitulanos lugores
a chentale s’achidan
apasighende amantes e fadigas,
de paghe meressores
reposan, e cunfidan
chi crescan de s’amore sas ispigas.

Alchimissa: Lavanda selvatica

30 de sant’andria 2015

2° Sezione Poesia in Rima - XXXV “Premiu 'e Poesia Sarda” Posada 2016