Notti in Discoteca

Unu zicchirrìu de arrodas
cravadas a terra, sinnat sa ‘ia!
Trisimendisì faint surcus
ma no sunti pintas
de carru antigu, chi si
moviat’addasiu addasiu.
Arretumbat su sonu surdu
de,… uno…duus…tres…e…
perdu su contu, totu est
unu muntoni ‘e ferru becciu,
no arrenesciu prus contai
is penas e doloris chi
allupant su coru.
S’intendint aillargu sonus
de cordas trinendi, spizzuladas.
‘Zerrius de boxis cuntentas
s’ammesturant a sa notti,
fuendisì de pressi lassant
stiddius arrubius tremi tremi.
Sunt luxentis in sa ‘ia de luttu
lagrimas impratiadas de prantu,
spainadas de badas no ‘scidant
giovunus de ogus serraus,
chi dormint sa notti prus longa.

Notte in Discoteca

Uno stridere di ruote
fissate a terra, segna la strada!
Trascinandosi fanno solchi
ma non sono segni
di antico carro, che si
muoveva lentamente.
Risuona il sordo suono
di,… uno…due…tre, e….
perdo il conto, tutto è
un mucchio di ferro vecchio,
non riesco più a contare
le pene e dolori che
soffocano il cuore.
Si sentono lontano suoni
di corde tremanti, pizzicate.
Grida di voci contente
si mischiano alla notte,
fuggendo veloci lasciano
gocce rosse tremolanti.
Sono brillanti nella strada nera
lacrime argentate di pianto,
cosparse invano non svegliano
giovani da gli occhi chiusi,
che dormono la notte più lunga.

Luigi Suergiu