Non ch'at pane!
di Antonio Maria Pinna

Arcanos pistighinzos
istasero mi punghen
che sazos de tirìa sa carena!
Pensamentos mischinzos
senza dolu s’agiunghen
che notas de dolore a tanta pena.

In domo su foghile
sentza fogu ne fumu
lassat frittu che nie ‘ogn’appusentu!
Frantzisca, in su jannile,
in laras a rusumu
pesat tuncios de famen e lamentu.

Sa mesa apparitzada
non mustrat pazosìa
che cando aìa su tribalgliu in punzu!
Sa tatza est boltulada
subra sa carestia
chi consolat in domo su diunzu.

Sos fizigheddos mios
cun sos ojos ingultos
paren nendemi: “babbu non ch’at pane!”
Ma los jutto surzìos
sos cabijos, ca multos
lo san sos meres cun su coro ‘e cane.

A issos sa proenda,
a mie su pedire
cun sa manu parada in domo anzena!
E mi godo sa renda
chi mi faghet cundire
sos suspiros cun lagrimas pro chena.

Secondo Premio al Premio di poesia sarda "Barore Sassu" Banari 2010