No ischis prus...
de Anna Maria Sechi

Sena reposu isto note e die,
dae cando ti m’ancat s’allìgria.
A tot’ora, semper affaca a tie
Cun tegus vivo in s’angùstia.
Paghe non b’at prus pro a mie,
In pena m’ at postu sa maladia,
A s’alzeimer diat faghet gherra
Ca nde so a bratzos in terra!

Issa ‘t’at leadu coro e mente,
Ogni gosu ‘e vida, ogni sabore,
Dae su passadu a su presente
No ischis prus it’est unu fiore.
In Te ogni cosa est assente
No ischis prus it’est s’amore,
No as prus ne vida ne salude,
Sos ojos tuos, no ant prus lughe!

Non ses ne cuntentu, nen afflitu
Arresu tido cumpletamente,
No as prus ne cardu ne fritu,
No as prus sentidu de «niente».
Su destinu ingratu e malaitu,
A ogni dolu est indifferente.
Tropu crudele est sa sentèntzia,
No b’at rimediu non b’at clemèntzia!

Chi non cumprendes non cherzo ischire,
Deo ogni die ti sigo a faeddare.
Cando t’agiuo a ti calzare, a ti èstire,
Pro a tie mi ponzo puru a cantare.
Dae cando non podes prus bèssire,
Cun megus a cartas ti fato giogare.
Ma cando est s’ora de su bona note
In petus su coro mi tzochet forte!

Non cherzo prus mancu pensare,
Chi fra una chida o forsis un annu
S’alzeimer, dae me ti ch’at a leare.
Non ti cherzo mustrare affannu,
Mi premet ebbia de ti consolare.
S’amore nostru est istadu mannu !
Ite ses pro a mie? M’as preguntadu,
“Ti so isposa” e… unu asu t’apo dadu!

aust 2015