'Nc'est genti chi....
di Raffaele Piras

Candu mirarmi a solu sa campùra
de pitzus de sa mata 'e mesu pràtza
in cudda edàdi sèmpiri biàtza,
cumparàmu onnia atzioni a un'aventùra.

Su tallu de is brebèis biemu atésu
e su pastori prus che mai trancuillu
cun su calléllu chi sartiàt abìllu
in cuddu mari 'i erba sempri in mésu.

De intzàndu cantu bòrtas is campànas
m'hanti marcau is oras de is afànnus!
De intzàndu in custu trétu cantu dànnus
m'hanti donau is afinus e is matànas!

Hapu mirau su soli 'e su mengiànu,
dd'hapu mirau tenèndi a su meri,
hapu isclamau a Deus donnia di,
hapu patìu 'e sa sorti su marrànu.

E' un'aventùra manna custa vìda
chi m'hat cuau pò primu su confinu
pò mi cobèrri a pustis de pruine
e mi lassai in sa cara sa ferida!

E -i cussu beni sempiri circàu
ddu tènit su pastori asùta 'e prànta,
ddu tengu deu in -i custa mata acànta,
ddu tènit che tesòru su passàu!

E a prevalessi ancora e' s'abisòngiu
in custu mundu prus che mai sbùidu
chi pò nisciunus tènidi coidu
e chi su coru pòrtat che caròngiu.

'Nc'e' genti chi e' merendi in su desértu,
'nc'e' genti chi e' dromèndi me in sa bìa,
'ne'e' genti chi e' mudàda in mercantzia,
'nc'e' genti chi no provai iscuncértu

Ca su chi còntat hoi e' su podéri
a puntu chi cantzònat, s'arrichèsa,
a s'omi onéstu chi, sene pretèsa,
cun umilesa e' fendi su dovéri.