Miraculadu
de Giovanni Pira

 

(Tue)

Eppuru, sos meraculos zutzedini,
Abortas, cando mancu til’isetas.
In sa percas fungudas e segreta
De su coro e de s’anima, cuados,
B’at sos sentidos, nobiles, fadados,
Chi de los iscoperrer solu pedini.

Cando esclusu ses dai sa vida,
Istracu, bintu, no nde podes prusu,
Da tottus e da tottu ses delusu,
E no agatas prus sa caminera,
Ca de su tottu perdidu as s’ispera,
Disizas solu chi siat finida...

Cando ses cottu da sa suferentzia,
Non cumprendes e non benis cumpresu,
E tottu, finas s’aghera t’est de pesu,
In cada cosa bides un’ostaculu...
Tando, podet sutzeder su meraculu,
Chi ti cambiat tottu s’esistenzia!

E cuss’est, su chi est sutzessu a mie
Cando creio d’esser a s’estremu,
Prontu pro m’intregare a su supremu..
Ses arribada tue, Culumbedda...
E d’improvisu sa notte niedda,
S’est isgiarida, diventande die.

E che su sole ch’ispuntad’a nou
In d’unu chelu nettu chene nue,
O Mariola ses bennida tue
Dende-mi vida, alen’e calore
Isparghende su balsamu ‘e s’amore,
Supra sas fertas, su poddine tou.

E da tando de nou istimo e bramo,
Mi diverto, cumponzo, iscrìo e canto,
E che-a prima de tottu m’incanto,
Su chizu asciuttu, non pius infustu.
Si miraculu tando, no est custu..
Ma comente cherides chi lu giamo?

No! Giamare si podet solu gai,
Mancari parzat sa cos’incredibile.
Ma in sa vida, nudda est impossibile,
E troppu tardu aberu, no est mai!!!


Menzioni d’onore a Quartucciu 2014