Medas bortas
di Vincenzo Pisanu

Medas bortas
est vetti de mi stringi
chi intendu s'abisongiu.
De ti intendi liggera
asuba incorruzzada
cun sa trempa atumbada
chen'i atera cosa.
Medas bortas
spollinca, ses mariposa
chi mi bolat in tundu,
chi mi tirat a fundu
cun durciori,
e sa mat'e s'amori
si pesat a curri prexerosa
che pinna de varzìa
in cracchiris de fogu.
Medas bortas cun tui
est unu giogu s'amori,
durciori chi mi pasiat,
m'addasiat asub'e nuis
de bisus, arrisus finzas
a prangi de prexu.
Ti praxu candu ti donas
e mi pigas, candu m'assogas
in recias de prexeri
e tindi fais meri
de mimi, axebiau,
calenti, imbodicau
aintru de unu bisu.
Su gosu est a intendi ca esistis
mancai no mi castis
o siast attesu. Ti basu
finzas candu reposas,
e apustis chi gosas
ti osservu assuermada,
allonghiada
in is cambas regortas.

Medas bortas…